🔸 Njerëzimi sot u gdhi mbi një ngjarje të rëndë e një humbje të madhe për umetin islam: ndarja nga jeta e Hirësisë së tij, shejhut tonë të nderuar, dijetarit të shquar Abdulaziz Al-Sheikh, Myftiut të Mbretërisë së Arabisë Saudite. Ja disa fragmente të çmuara nga jeta e tij e mirë, e mbushur me aromë të virtytit e diturisë. Nuk është për t’u çuditur, sepse ai ishte pasuesi i shejhut tonë Ibn Bazit – Allahu e mëshiroftë. E kush nuk e njeh Ibn Bazin? Ai ishte si një yll që ndriçonte në ballin e umetit.
🔸 E shihja shpesh në mësimet e shejhut Ibn Baz, ku ai, asokohe, ishte zëvendësi i tij. Ishte i rregullt në mësimin e sabahut të së enjtes.
🔸 Na mësoi në Institutin e Lartë të Gjyqësorit gjatë masterit; ishte i dashuruar me mësimdhënien, përgatitej me kujdes, i trajtonte studentët me kujdes e butësi, i këshillonte me sinqeritet, u shpjegonte qartë çështjet dhe nuk lodhej nga pyetjet apo diskutimet e tyre. Një student e pyeti për një çështje delikate shkencore dhe ai iu përgjigj me urtësi dhe edukatë, pa e qortuar.
🔸 Nuk mungoi kurrë në ligjëratat e tij në institut, gjithnjë i pranishëm, duke hyrë dhe dalë në kohë – shembull i lartë i besnikërisë ndaj amanetit.
🔸 E vizitova pas vdekjes së shejhut Ibn Baz – Allahu e mëshiroftë – në Darul-Ifta. I paraqita një temë mbi rregullat e banorit të Mekës në haxh dhe umre; ai e pëlqeu dhe më tha: “Vizito edhe dijetarët e tjerë të komisionit, si shejh Ibn Gudejân dhe shejh Fawzân, për të përfituar prej tyre.”
🔸 Njëherë mora një mesazh nga zyra e tij që më ftonte ta vizitoja në shtëpi, pasi kishte lexuar librin tim Et-Tuhfah. Mendova mos kisha shkruar diçka që binte ndesh me konsensusin e dijetarëve. Kur hyra, ai më përshëndeti me dashuri, tha se kishte përfituar nga libri dhe më pyeti për çështje të veçanta që më ishin paraqitur. Tha: “Na trego si u përgjigje?” Iu përgjigja me përulësi: “Dituria është tek ju, prej jush përfitojmë.” Ai buzëqeshi dhe tha: “Nuk ka problem, duam të dëgjojmë e të përfitojmë.”
⸻
Mësime nga jeta e tij – Allahu e mëshiroftë:
Nga adhurimi i tij:
🔺 Ishte i njohur për kujdesin e tij në leximin e Kuranit, duke e përfunduar çdo tre ditë.
🔺 Ishte i përkushtuar në faljen e namazit të natës, me qëndrim të gjatë në namaz.
🔺 Ishte i përmendur për përmendjen e shpeshtë të Allahut, me qetësi e përkushtim, pa u nxituar pas namazit.
🔺 Pas namazit të jacisë që falte në xhaminë e tij, hynte në dhomën ngjitur dhe qëndronte në namaz për afro një orë, pastaj shkonte në shtëpi.
Nga dhuratat e tij shkencore:
🔺 Ligjëroi në xhami dhe në universitete, gjithnjë i lidhur me diturinë, mësimin dhe shërbimin ndaj fesë e umetit.
🔺 Ishte orator i shkëlqyer, me gjuhë të rrjedhshme e të fuqishme, edhe pse i verbër; hutbet dhe ligjëratat e tij ishin të fuqishme, e për vite të tëra ishte khatibi i Arafatit.
🔺 Ishte i përkushtuar pas argumentit nga Kurani e Suneti dhe tradita e selefëve, duke e vendosur atë mbi çdo qëndrim juridik, nëse argumenti ishte më i fortë.
🔺 U ndikua shumë nga imami i madh Ibn Baz në jetën e tij shkencore dhe praktike dhe shpesh thoshte: “Kush do ta zëvendësojë Ibn Bazin?”
🔺 Fokusohej në thirrjen drejt Sunetit, teuhidit dhe largimit nga shirku e bidatet, gjithnjë me urtësi.
🔺 Ishte i gjerë në gjoks për mospajtimet e lejuara dhe nuk ishte fanatik për mendimet e tij. Nuk e shihje të hynte në grindje metodologjike apo përçarje shkencore – qëllimi i tij ishte vetëm dituria dhe mësimi.
🔺 E donte librin dhe gjithnjë kërkonte risitë e botimeve e hulumtimeve. Kur e vizitoja, më pyeste për librat e rinj, kërkonte kopje të tyre dhe falënderonte autorët personalisht.
🔺 Ishte i përulur në fetva; shpesh thoshte: “Kjo çështje ka nevojë për rishikim”, ose heshtte me përmendje të Allahut. Në një kohë kur disa të rinj, ende pa mbushur tridhjetë vjet, guxojnë të gjykojnë, të shpallin njerëzit si devijues apo jobesimtarë – një mendjemadhësi e shëmtuar që i neverit mendjet dhe zemrat.
🔺 Ishte besnik ndaj dijetarëve, duke kryer haxhin në emër të atyre që nuk kishin mundur, si Ibn Abdi’l-Berri, Ibn Hazmi dhe Ibn Rexhbi.
Nga morali dhe metoda e tij:
🔺 Ishte i njohur për pastërtinë e zemrës, butësinë e gjuhës dhe dashurinë për njerëzit, sidomos për thirrësit dhe studentët e diturisë. Nuk e lejonte të flitej keq për askënd në mbledhjet e tij. Përkundrazi, këshillonte për unitet dhe largim nga përçarjet.
🔺 Pyeste shpesh për studentët ndërkombëtarë në universitetet saudite dhe në Institutin e Haremit, sepse i shihte si ambasadorë të diturisë në vendet e tyre.
🔺 Ishte i përulur me njerëzit dhe studentët e tij, i shoqëronte, i gëzonte, madje puthte dorën e ndonjë studenti kur përfitonte prej tij – shembull i madh i përulësisë. Siç dihet, edhe Ibn Tejmije kishte puthur ballin e Ibn Uerdit kur kishte përfituar prej tij në një çështje.
🔺 Vlerësonte kolegët e tij dijetarë dhe dëgjonte shpjegimet e tyre. Thoshte shpesh: “Unë dëgjoj shpjegimet e shejhut Ibn Uthejmin” dhe e lavdëronte atë.
🔺 E shpërndante zekatin e tij përmes gjykatësve në fshatra që ta jepnin tek nevojtarët.
⸻
Mesazhe dhe këshilla:
🔸 O studentë të diturisë dhe thirrës: ndiqni gjurmët e dijetarëve në dituri, mësim, bujari, metodë dhe moral.
🔸 O të rinj: Vdekja e dijetarëve është shtuar në këtë umet. Ju jeni pasardhësit e brezave të artë. Ndiqni gjurmët e tyre, siç thotë Allahu: “Ata janë të udhëzuarit prej Allahut, prandaj paso udhëzimin e tyre.” Historitë e burrave janë shkolla për brezat. Umeti ynë është umeti i zëvendësuesve; sa herë që ndahet një i madh, ngrihet një tjetër.
🔸 O brez i ri – burra e gra, të rinj e të moshuar – secili prej jush është roje e një fortese të këtij feje. Rinovoni synimet, projektet dhe veprat tuaja. Largohuni nga përtacia, kotësitë, ndjekja e të pavlerëve dhe humbja e kohës. Umeti juaj ka nevojë për ju.
🔸 O breza shkencorë: tregohuni besnikë e dritë e ndritur për diturinë dhe bartësit e saj. Mos e njollosni petkun e diturisë, sepse dituria është fisnike dhe bartësit e saj janë fisnikë.
🔸 Ju jeni trashëgimtarët e të mëdhenjve, mburoja e fesë dhe e atdheut tuaj.
🔸 Kujdesuni për diturinë, për mendjen dhe për urtësinë – sepse kujt i jepet urtësia, atij i është dhënë një mirësi e madhe.
⸻
🔸 Nuk mbarojnë historitë e burrave të mëdhenj që u përkushtuan për hir të Allahut. Në këtë umet gjithmonë ka shembuj të lartë dhe modele të pastërta deri në Ditën e Kiametit.
🔸 Janë shpirtra të ndritur që sakrifikuan jetën e tyre për kënaqësinë e Allahut – sa të mëdhenj e madhështorë janë ata!
Përshëndetje nderimi e madhërimi për dijetarët e devotshëm, gjatë jetës së tyre dhe pas ndarjes së tyre. Ata janë trashëgimtarët e pejgamberëve.
🔸 Të gjithë jemi kalimtarë. Për këtë duhet të garojnë garuesit dhe të punojnë punëtorët.
✍️ Shkroi: Fehd Al-Amari
